Według biblijnej sagi Żydzi i Arabowie są dziećmi patriarchy Abrahama (z innej matki: Sary i Hagar). W judaizmie jak i islamie spotkamy się z odwołaniem do Abrahamowego dziedzictwa. Jednak istnieje podstawowa różnica; według Żydów to Izaak (młodszy syn) był duchowym dziedzicem Abrahama, natomiast muzułmanie uważają, że spadkobiercą protoplasty był jego starszy brat Izmael. Już w dalekiej starożytności tliło się więc zarzewie wzajemnej wrogości. Dziś trochę o konflikcie izraelsko-palestyńskim (żydowsko-arabskim) trwającym w różnych odsłonach od ponad 70 lat.
W moim subiektywnym rankingu seriali wysoko plasuje się serial Shtisel. To pogodna opowieść o perypetiach ortodoksyjnej rodziny żydowskiej mieszkającej w Jerozolimie. W jednym z odcinków jest scena, w której rabin będący dyrektorem religijnej szkoły dla chłopców pomstuje z powodu obchodów święta niepodległości państwa Izrael, określając świeckie państwo bardzo nieprzychylnymi epitetami. Do tego stopnia nie akceptuje uroczystości, że zabrania uczniom spoglądania na niebo, na którym odbywa się parada izraelskich samolotów wojskowych. Może to stanowić dla kogoś zaskoczenie, ale dla ortodoksyjnych Żydów państwo Izrael jest kamieniem obrazy. Żywią przekonanie, że powstało wyłącznie z inicjatywy ludzkiej i nie ma w nim żadnego pierwiastka bożego, wręcz przeciwnie - jawi się obrazoburczo, ponieważ prawdziwego Izraela ma odbudować dopiero mesjasz. Więc dla ortodoksyjnego Żyda państwo Izrael jest niebożym tworem uzurpującym i podrabiającym boże działanie. Jednoznacznie odrzucają jego istnienie, np. ortodoksyjni wyznawcy nie odbywają służby wojskowej.
Państwo Izrael stworzyli Żydzi przybywający do Palestyny po II wojnie i tragedii Holokaustu. Na ziemie zamieszkałe od wieków przez Arabów oraz nielicznych rodzimych Żydów, posługujących się językiem arabskim i żyjących w symbiozie z sąsiadami zaczęli przybywać europejscy Żydzi aszkenazyjscy. Przed „aliją” czyli masowym i zorganizowanym powrotem Żydów do biblijnej ziemi obiecanej w Palestynie żyło około pół miliona mieszkańców, w przytłaczającej większości byli to Arabowie i muzułmanie, dziesięć procent stanowili arabscy chrześcijanie, Żydów było zaledwie kilka procent (ok 30 tysięcy) i byli to w większości przedstawiciele społeczności mocno zasymilowanej z kulturą arabską.
Stopniowy napływ emigrantów znacząco zmienił strukturę demograficzną Palestyny zarządzanej wtedy przez Brytyjczyków. Obok siebie zaczęły funkcjonować dwa światy, dwie cywilizacje, jedna europejska przyniesiona przez aszkenazyjskich Żydów oraz bliskowschodnia reprezentowana przez Arabów. Napięcie narastało, ponieważ Żydzi po doświadczeniach zagłady zaczęli energicznie dążyć do własnej odrębnej państwowości na terenie Palestyny. Strona żydowska rozpoczęła zaplanowaną akcję wykupu ziemi i nieruchomości od miejscowej ludności arabskiej. Transakcje były finansowo wspierane przez diasporę amerykańską. Utworzyli własne siły militarne. Wzbudziło to zaniepokojenie oraz wrogość palestyńskich Arabów, którzy również zaczęli tworzyć siły wojskowe i podejrzliwie przyglądać się działaniom przybyszów z Europy oraz innych regionów świata.
Żydowskie organizacje militarne w pierwszej kolejności skupiły się na starciu z Brytyjczykami, ponieważ Palestyna była pod mandatem brytyjskim, a głównym narzędziem walki stały się zamachy terrorystyczne; były do tego stopnia brutalne, że w reakcji w wielu miastach Anglii wybuchły zamieszki antyizraelskie. Brytyjczycy pod presją postanowili się wycofać i podzielić Palestynę na część żydowską i arabską. Społeczność arabska nie zgodziła się na taką propozycję i rozpoczęła się pierwsza wojna palestyńsko-żydowska, wygrana przez stronę żydowską. Powstało państwo Izrael, do którego włączono większość ziem palestyńskich. Arabom pozostawiono enklawy. Podczas wojny dochodziło do czystek etnicznych i eksterminacji palestyńskich wsi w wyniku czego kilkaset tysięcy Palestyńczyków uciekło do sąsiedniej Jordanii i Libanu. Miasta, wsie i majątek przejęło państwo Izrael. Rządy Izraela od początku postawiły na ekspansję, która polegała na wysiedlaniu i wypędzaniu ludności arabskiej. Było to siłowe, niezgodne z prawem rugowanie palestyńskiej ludności z ziem, które od wieków były w ich rodzinach. Jednocześnie stali się drugą kategorią mieszkańców we własnej ojczyźnie. Stąd próby walki i powstanie OWP, a także sięgnięcie po broń terroryzmu, która na tym terenie nie była novum, ponieważ Żydzi m.in. w ten sposób walczyli z Brytyjczykami i przyniosło to oczekiwane efekty.
Czy z powstaniem państwa Izrael wiążą się przepowiednie proroków Starego Testamentu o powrocie do ziemi przodków? Żydzi w większości opuścili rzymską prowincję Judeę na przełomie I i II wieku po serii przegranych powstań przeciwko Rzymianom, które zostały bardzo krwawo stłumione a Jerozolima wraz ze Świątynią została zrównana z ziemią. Nastał czas rozproszenia i życia w diasporze. Przyglądając się obecnej sytuacji w Ziemi Świętej, to bliżej mi do wizji ortodoksyjnych Żydów, którzy oczekują, że dopiero mesjasz przywróci monarchię króla Dawida. Hipotetycznie zakładam, że nowe królestwo nie będzie zbudowane na cierpieniu pozostałych dzieci Abrahama.
Według starotestamentowej przepowiedni Izmael, praprzodek Arabów, miał być człowiekiem dzikim oraz stać się utrapieniem dla swoich pobratymców, miał walczyć ze wszystkimi, a wszyscy z mieli walczyć z nim. Natomiast młodszy Izaak miał być synem obietnicy i typem przyszłego mesjasza. Przyglądając się aktualnej sytuacji można stwierdzić, że młodszy brat wszedł w buty starszego.
Nie sposób w tym miejscu nie wspomnieć o ewangelicznym syjonizmie w USA. Wśród amerykańskich protestantów duża popularnością cieszy się pogląd, że powstanie państwa Izrael jest ważnym elementem wypełnienia się obietnic zawartych w Apokalipsie, dlatego gorąco sprzyjają Izraelowi zarówno republikanie i demokraci. Szacuje się, że jest to około 50 milionów wyznawców różnych denominacji ewangelicznych. Chrześcijańskie lobby proizraelskie posiada znaczący wpływ na politykę Stanów Zjednoczonych wobec Izraela. Także w Polsce na zasadzie kopiuj - wklej można dopatrzeć się środowisk protestanckich bezkrytycznie popierających działania państwa żydowskiego.
Przybliżając temat, zdałem sobie sprawę, że sumując wyznawców trzech monoteistycznych religii: żydów, muzułmanów i chrześcijan, to starożytny patriarcha posiada aktualnie ponad cztery miliardy dalekich prawnuków. Dlaczego włączam w to chrześcijan? Ponieważ wszyscy, którzy wierzą w żydowskiego mesjasza Jeszuę według wyjaśnień Nowego Testamentu również są duchowymi potomkami biblijnego Abrahama.
