XIX wiek to okres szczególnego rozwoju i zmian we wszystkich dziedzinach życia; rozwój gospodarczo-ekonomiczny szedł w parze z rozwojem intelektualnym. Wśród ludzi wykształconych szczególne miejsce zajmowali profesorowie gimnazjów: mieli duży wpływ na poziom wiedzy i kultury społeczeństwa. Jedną z takich wpływowych postaci był nauczyciel K.K. Staatsgymnasium in Bielitz, Karl Kolbenheyer.
Pomiary obejmowały takie parametry jak: ciśnienie atmosferyczne, temperatura powietrza, suma opadów, kierunek wiatru i zachmurzenie nieba. A wszystko to w pierwszej w Bielsku stacji meteorologicznej w samym centrum miasta w budynku ówczesnego K.K. Staatsgymnasium in Bielitz przy obecnej ulicy Słowackiego (dzisiaj ZSEEiM). Druga stacja znajdowała się na najwyższej kondygnacji wieży otwartego 18 lipca 1897 roku schroniska BV na Szyndzielni. Założycielem i prowadzącym obie stacje był bielski nauczyciel, tutejszy Niemiec, Karl Kolbenheyer (znał dobrze język polski i jak wspominali jemu współcześni, nie czynił różnicy pomiędzy narodowościami, a do Polaków był nastawiony życzliwie). W obu stacjach, razem z młodzieżą gimnazjalną, prowadził pionierskie badania meteorologiczne dla Bielska i okolic.
Kim był Karl Kolbenheyer ?
Urodził się 28 maja 1841 roku w Bielsku, gdzie także zmarł 1 lutego 1901 (pochowany na starym cmentarzu ewangelickim przy ul. Frycza Modrzewskiego). Po ukończeniu gimnazjum w Cieszynie podjął studia z języków klasycznych (łaciny i greki) w Wiedniu i Jenie. Uczył łaciny i greki w Lewoczy (1863-1868), Wiedniu i Pradze (1868-1870), Cieszynie (1870-1872) a następnie przez 23 lata w Bielsku. Interesował się także botaniką, geografią, meteorologią i klimatologią. Swoje badania prowadził w Beskidach Zachodnich, Spiszu i Tatrach a ich wyniki publikował w wydawnictwach niemieckich, austriackich, polskich i węgierskich. Wykonał pomiary wysokości ponad 500 charakterystycznych punktów terenowych, które wykorzystywano w aktualizacji map. Był członkiem krakowskiej Akademii Umiejętności.
Jako pierwszy odnalazł na terenie Księstwa Cieszyńskiego i opisał występującą wcześniej w Alpach, południowej Europie i północnej Afryce roślinę zwaną Cymbalaria muralis – Cymbalaria bluszczykowata. On także odnalazł i opisał występujacą na terenie Bielska-Białej, a będącą pod ścisłą ochroną Rosiczkę długolistną - Drosera anglica. Wydaje się jednak że największą jego miłością były nie Beskidy lecz Tatry, w których po raz pierwszy pojawił się jako dwudziestolatek w roku 1861. To jego wiedzę i umiejętności wykorzystano przy wyznaczaniu szczegółowej granicy pomiędzy Galicją a Węgrami. Najpierw wytyczył ją przez środek Morskiego Oka, tak jak chcieli Węgrzy, by po późniejszych pogłębionych badaniach zmienić zdanie (wykreślił granicę z Rysów na północ Granią Żabiego, pozostawiając Morskie Oko w Galicji).
W słowackich Tatrach Wysokich na wysokości ok. 1737 m n.p.m. w Dolince Kobylej (odnoga Doliny Koprowej) znajduje się jedyny zbiornik wodny o pow. 0,3 ha i głebokości ok. 1 m – Kobyli Stawek. Jego nazwa wiąże się, ponoć, z wypasem kobył, który dawniej mógł mieć miejsce w jego okolicach. W nazewnictwie niemieckim stawek nosi nazwę Kolbenheyersee a w węgierskim Kolbenheyer-tó.
