W XIX w. Bielsko oraz Biała przechodziły rewolucyjne zmiany, prowadzące do powstania dużych ośrodków przemysłowych. Potrzebą czasu stałą się budowa edukacyjnego zaplecza dla dynamicznie rozwijającego się przemysłu.

W 1865 r. 12 młodych majstrów tkackich rozpoczęło wieczorowy kurs tkacki. Prowadził go pracujący na co dzień w fabryce Franciszka Strzygowskiego – Rudolf Suchy, absolwent szkoły tkackiej w Libercu. Takie były początki. Rok później Stowarzyszenie Przemysłowców Bielska i Białej przekształciło te kursy w zinstytucjonalizowaną Szkołę Tkacką. Szkołę tę w roku 1874 przejęło austriackie Ministerstwo Przemysłu i Handlu i odtąd zaczęła ona funkcjonować jako szkoła państwowa. W roku 1881-1882 została z kolei połączona z Państwową Szkołą Przemysłową jako jeden z jej oddziałów.

W latach 90. XIX w. podjęto decyzję o budowie siedziby dla Państwowej Szkoły Przemysłowej. Istniejący do dziś okazały obiekt, zaprojektowany przez wiedeńskiego architekta Ernsta Lindnera, wykończono w 1913 roku. Po rozbudowie zaplecza warsztatowego placówki szkoła stała się najlepiej wyposażoną szkołą zawodową w całej monarchii austro-węgierskiej.

Podczas I wojny światowej w budynku szkoły znajdował się szpital. Po jej zakończeniu PSP pozostała szkołą niemiecką z nadobowiązkowym językiem polskim. W 1919 r. klasy polskie zostały zrównane pod względem prawnym z klasami niemieckimi, inicjując tym samym powstanie „polskiej przemysłówki”. W 1922 r. w wyniku protestów polskiej młodzieży przeciwko działaniom germanizacyjnym dyrekcji szkoły, zmieniono kierownictwo na polskie, a w 1926 r. całkowicie zlikwidowano klasy niemieckie.

W szkole funkcjonowały wydziały: włókienniczy z przędzalnictwem, tkactwem i wykańczalnictwem, chemiczno-farbiarski, mechaniczny, elektrotechniczny, budowlany, szkoła mistrzów maszynowych oraz wieczorowe kursy tkackie. Do 1932 r. matura obejmowała również język polski, co dawało możliwość kontynuacji nauki na studiach, potem jednak ograniczono się do przedmiotów zawodowych. W szkole aktywnie działały organizacje młodzieżowe: Bratnia Pomoc, Liga Obrony Powietrznej Państwa, Liga Morska, PCK, harcerstwo.

Po zajęciu Bielska przez Niemców 3 września 1939 r. w miejsce PSP założono Włókienniczą Szkołę Zawodową dostępną tylko dla Niemców i volksdeutschów. Po ucieczce Niemców w 1945 roku natychmiast zaczęto odbudowę PSP. Na początku naukę prowadzono w dwóch prywatnych budynkach. Z powrotem do własnego budynku szkoła wprowadziła się już 12 października 1946 r. W 1950 r. PSP przekształcono w Technikum Włókiennicze Ministerstwa Przemysłu Lekkiego, potem w Zespół Szkół Zawodowych Nr 1.

W roku 1991 Rada Pedagogiczna zatwierdziła zniesienie patrona szkoły – Romana Śliwy. Szkoła pozostała przy nazwie Zespół Szkół Zawodowych Nr 1. Początek lat 90. przyniósł także częściową zmianę profilu. Pojawił się nowy kierunek w Technikum Włókienniczym – ochrona środowiska. W Zasadniczej Szkole Zawodowej zlikwidowano kierunek kuśnierski.

W 1998 r. szkoła zmieniła nazwę z Zespołu Szkół Zawodowych Nr 1 na Bielską Szkołę Przemysłową. Powstało też 5-letnie Liceum Ekonomiczne. Z kolei w roku 2000 Szkoła obchodziła kolejny jubileusz – 135-lecia. Pojawiły się nowe kierunki kształcenia w nowym typie szkoły – liceum profilowanym: chemiczny, ochrony środowiska, ekonomiczny, informatyczny i odzieżowy.

W roku szkolnym 2010/11 uległa zmianie struktura organizacyjna szkoły – kierunki ekonomiczno-informatyczne zostały przeniesione do innych szkół technicznych Bielska-Białej. Obecne kierunki kształcenia w Bielskiej Szkole Przemysłowej dostosowane są do wymogów współczesności. Na wydziale chemii i ochrony środowiska kształci się techników chemików, techników ochrony środowiska i techników urządzeń i systemów energetyki odnawialnej. Wydział tekstylno-artystyczny edukuje techników przemysłu mody i krawców, a wydział cyfrowych procesów graficznych – techników grafiki i poligrafii cyfrowej.

Od 1945 roku naukę zawodu w tych samych szkolnych murach ukończyło ponad 25 tys. młodych ludzi. Ich świadectwa opatrzone są jedną z pieczęci: Państwowej Szkoły Przemysłowej, Technikum Włókienniczego, Zespołu Szkół Zawodowych nr 1 lub Bielskiej Szkoły Przemysłowej.

W BSP pielęgnuje się pamięć o własnej tożsamości oraz o ludziach, dzięki którym się wykształciła. Dowodem może być chociażby obecna tam Izba Tradycji Szkół, gdzie zgromadzono dokumenty świadczące o historii szkoły i związanych z nią osób. W rozpczętym niedawno roku szkolnym obchodzony będzie jubileusz 160-lecia szkoły, który przypada w roku 2025. Nasz portal objął nad nimi patronat medialny, będziemy więc na bieżąvo relacjonować wszystkie wydarzenia. 

Wykorzystano informacje ze strony internetowej BSP

Fot. Gaj777, domena publiczna